André komt net op tijd binnen. Hij is chagrijnig. Dat laat hij ons duidelijk merken. Hij laat ons ook duidelijk merken dat hij niet wil praten over de oorzaak van zijn slechte humeur.
Best lastig om me er niet te veel van aan te trekken en de groep hier tegen in bescherming te willen nemen. Toch laat ik het even los omdat ik vertrouwen heb in wat er vandaag gaat gebeuren.
André is wat ondoorgrondelijk. Hij heeft veel meegemaakt. Hij heeft zijn eigen onderneming gehad. Uit zijn verhalen, zijn persoonlijkheidsprofiel en uit heel veel andere signalen koppelen wij hem terug dat hij over veel ondernemerschap en creativiteit beschikt. We zien hem bij deze terugkoppelingen, opveren en opfleuren. Vervolgens zien we hem de deur weer dichtgooien. Het masker van onverschilligheid en chagrijn is terug.
Tijdens de oefening over André laten we het er niet bij zitten. We dagen hem uit verder te vertellen. Uit zijn verhalen weet hij - en weten wij inmiddels - dat hij koudwatervrees heeft ontwikkeld. Hij was best succesvol als ondernemer maar is uiteindelijk failliet gegaan. Als hij vertelt over die tijd, zien we zijn ogen fonkelen. De reflectie hierop helpt hem om niet alleen te zien wat het hem heeft gekost maar vooral ook te zien wat het hem heeft gebracht.
Nu is hij alweer enige tijd werkzaam binnen een organisatie. Zodra hij daarover gaat vertellen, merken we dat zijn energieniveau daalt. Hij voelt zich rot, voelt zich opgesloten en verveelt zich dood!
Als André - en iedereen in zijn werkomgeving - voorbijgaat aan wat hem daadwerkelijk drijft, kan ik me voorstellen dat dit voor niemand een pretje is. André wordt niet gezien voor wat hij in zijn mars heeft en zijn werkomgeving heeft last van zijn narrigheid en raakt misschien zelfs teleurgesteld in hem.
Door hierover met ons te sparren komt hij erachter dat hij het ondernemerschap, kansen zien en nieuwe mensen ontmoeten, mist. Dit terwijl hij eigenlijk genoeg kansen ziet bij de organisatie waar hij werkzaam is. Hij zou daarin een grotere rol en meer verantwoordelijkheid willen pakken. Op de een of andere manier lukt het hem niet en sluit hij zich af!
We dagen hem uit: ‘Wat weerhoud je dan?’ Zo komen zijn eigen beren en wolven ter sprake. Bij al deze beren en wolven staan we stil. We laten ze door André zelf onderzoeken en tackelen. Goed om te zien hoe inspirerend dit ook is voor de andere deelnemers. Het denkproces van André zet ook bij hen weer wat in beweging. Dit is duidelijk merkbaar als zij zelf aan de beurt zijn.
Aan het eind van de dag inventariseren we wat deze dag iedereen heeft opgeleverd. Bij André aangekomen vertelt hij dapper dat hij zijn eigen impasse en de belemmeringen in zichzelf heeft doorbroken. Hij gaat met meerdere mensen het gesprek aan over wat hij nodig heeft om beter tot zijn recht te komen binnen de organisatie. We zien zijn vastberadenheid. Hij laat het er niet meer bij zitten. Zijn chagrijn heeft plaatsgemaakt voor energie. Dit werkt aanstekelijk voor de rest van de groep. Ook de andere deelnemers hebben een verrijkend inzicht gekregen waar ze wat mee gaan doen.
Ik gun André, maar ook zijn omgeving, dat hij serieus doorpakt en gaat zorgen dat er een hele goede match komt tussen zijn persoon, de baan en de organisatie. En mocht dit niet lukken binnen deze context dan zal het elders zijn.
Hopelijk hebben wij hem daartoe het zetje gegeven.